چند وقت پیش خیلی  اتفاقی  یه جایی با یه خواننده تازه تاسیس آشنا شدم که کاراشو حتما ته سریال ایرانیا شنیدی..آقاهه گیر داده بود که من از شما خوشم اومده و داستان همیشگی. ده سالی از من بزرگتر بودو داشتم فکر می کردم که کدوم تکنیک پیچوندن رو در موردش پیاده کنم که یهو نمی دونم چی شد بحث موسیقی رو پیش کشید و منم یه  چیزایی پروندم .حرف به استاد پیانوی خوب کشیده شدو منم گفتم که اولین استادم فردین خلعتبری بوده.یهو آقاهه گفت ااا فردین؟‌دوست صمیمی من؟ خلاصه از شانس  گند من آشنا در اومد!‌منم خدایی در حد یاخته تک سلولی آی کیو ندارم که بابا این صدا برداره و اون خواننده.مگه میشه نشناسن همو!‌خلاصه من این استادمو از ۱۳ سالگی به بعد ندیدم. اشتباه نکنم از دوم  راهنمایی.از هشت سالگی شاگردش بودم.  یادمه اولین روسریمم  تو کلاس اون سرم کردم٬‌دقیقا یادمه تازه اول راهنمایی رفته بودم و اولین روسریمو خریده بودم. یه روسری سبز کوچولو که روش شکل می کی موس داشت! چه احساس خانومونه بودنم بر داشته بود منو! چند دفعه سر کلاس گره های رو سریمو محکم کرد! مخصوصا وقتی سوال می کردم..ای خدا. یادش به خیر.چه قدر دلم برای گروه ارکستر کوچولومون تنگ شده.. هر کی تنبلی می کرد و شاسکول بازی در میورد استاد بهش قاشقک میداد یا مثلث که سر ضربا بزنه!یادش به خیر یه باراومدن و تو مدرسه ازمون تست گرفتن و بعد رفتیم برای مسابقه. تو تکنوازی تو منطقه اول شدم. چه قدر خوشحال شد.خودم چه ذوقی کردم و همش دنبال این بودم که ببینم ادامه مسابقه کجا برگذار می شه.غافل از این که دختر و تک نوازی ؟دیگه چی؟ خوب سیزده چهارده سالگی یه کم سن کمیه برای این که بفهمی زیادی بلند پروازی...اون مسابقه دیگه ادامه پیدا نکرد. منم رفتم تو یه خط های دیگه..تا این که این آقا ی هنرمند!! همون آقاهه که ذکر خیرش بود رفته بود آمار منو از استاد قدیمیم در اورده بود.. جالب اینه که استادمون بهش گفته بوده ا؟؟اون بزرگ شده؟؟؟؟وای مردم از خنده.. یعنی قرار بود اونقدری بمونم؟؟خلاصه من دارم دوباره ترای می کنم و یه دنگ و دونگی در وکینم از خودم. اگه کسی سایتی داره در باره آموزش موسیقی خوشحال میشم لینکشو برام بزاره.